Σταυρούλα Αγρίου

Διπλωματούχος του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών EMΠ. Υποψήφια Διδάκτωρ της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, στον τομέα Πολεοδομία – Χωροταξία (2021). Μεταπτυχιακοί τίτλοι σπουδών στην «Πολεοδομία και Χωροταξία» της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΕΜΠ και στην «Οργάνωση και Διοίκηση Δημοσίων Υπηρεσιών και Οργανισμών» του Πανεπιστήμιου Πελοποννήσου (2008).
Σύμβουλος σε θέματα Πολεοδομίας Χωροταξίας του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας από 2015 έως 2019 με αντικείμενο τον συντονισμό ομάδων εργασίας του Υπουργείου για τη σύνταξη νομοθετικών μεταρρυθμίσεων, για την αντιμετώπιση της αυθαίρετης δόμησης, για την τελική επεξεργασία του νομοσχεδίου για τον έλεγχο και προστασία του δομημένου περιβάλλοντος.
Γενική Διευθύντρια Δήμου Καλαμάτας από τον Απρίλιο 2021 έως Δεκέμβριο 2022, Διευθύντρια Πολεοδομίας (2019 έως σήμερα ), Διευθύντρια Προγραμματισμού, Ανάπτυξης και Ευρωπαϊκών θεμάτων του Δήμου Καλαμάτας (2012-2013), Διευθύντρια Πολεοδομίας, Χωροταξίας και Περιβάλλοντος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Μεσσηνίας από το 2000 έως το 2010.
Μέλος Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρίας «Ανάπλαση Αθήνας Α.Ε.» 2018-2019, Μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Τεχνικού Επιμελητηρίου το 2020, Μέλος της Κεντρικής Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ από το 2019 έως σήμερα, Πρόεδρος στο ΣΥΠΟΘΑ Β της Μεσσηνίας από το 2021 έως σήμερα, Πρόεδρος στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος Μεσσηνίας από 30/11/2000 έως 1/5/2012.
Συντονίστρια του άξονα του πολεοδομικού σχεδιασμού και δομημένου περιβάλλοντος για τη διεκδίκηση από τον Δήμο της ένταξης της Καλαμάτας στις 100 ουδέτερες και έξυπνες πόλεις.
Δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά και συνέδρια για θέματα χωροταξίας και τοπικής αυτοδιοίκησης.

Τοπική αυτοδιοίκηση και βιώσιμος χωρικός σχεδιασμός. Μια ικανή και αναγκαία συνθήκη για μετάβαση στην κλιματική ουδετερότητα με όρους χωροκοινωνικής συνοχής

Η μετάβαση σε μια κλιματικά ουδέτερη κοινωνία αποτελεί, εκτός από επείγουσα πρόκληση, μια ευκαιρία για την οικοδόμηση ενός καλύτερου μέλλοντος για όλους.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση ως η εγγύτερη μορφή διακυβέρνησης προς τον πολίτη, με δυνατότητα εφαρμογής συμμετοχικών διαδικασιών είναι η πλέον κατάλληλη να εργαστεί για την εδαφική και κοινωνική συνοχή, και να ανταποκριθεί σε μια σειρά σημαντικών προκλήσεων, όπως η κλιματική κρίση και η μετάβαση στην κλιματική ουδετερότητα, οι συντελούμενοι ραγδαίοι μετασχηματισμοί στον χώρο από τα ψηφιακά δίκτυα, οι πολλαπλές κρίσεις. Στο πλαίσιο αυτό, η Τοπική Αυτοδιοίκηση καλείται να αντιμετωπίσει τη νέα πραγματικότητα, αξιοποιώντας τον στρατηγικό χωρικό σχεδιασμό, εμποτισμένο με την έννοια και την επιχειρησιακή λογική της βιώσιμης ανάπτυξης που θα λαμβάνει υπόψη και τα νέα προτάγματα και δυναμικές της τελευταίας δεκαετίας.
Ο Βιώσιμος χωρικός σχεδιασμός θα μπορούσε να συμβάλει στην “παραγωγή / οργάνωση του χώρου” αποδίδοντάς σε αυτόν, αναπτυξιακές επιλογές που εδράζονται σε αρχές εδαφικής και κοινωνικής συνοχής, προστασίας περιβάλλοντος και πολιτιστικής κληρονομιάς καθώς και κλιματικής δικαιοσύνης ως ικανή και αναγκαία συνθήκη για τη μετάβαση στην κλιματική ουδετερότητα.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση καλείται να εισάγει πλανητικής κλίμακας ζητήματα, όπως η κλιματική κρίση, στις τοπικές πολιτικές, αποδίδοντας δικαιοσύνη στον χρόνο (μεταξύ γενεών) και στον χώρο (μεταξύ χωρικών ενοτήτων), με αναπτυξιακή στρατηγική που θα στοχεύει στην ανάλυση, ανάδειξη και αξιοποίηση των χωρικών πλεονεκτημάτων της κάθε περιοχής, των συγκριτικών πλεονεκτημάτων και ειδικών δυνατοτήτων της, αλλά και την ανάλυση και διαχείριση με βιωσιμότητα και ανθεκτικότητα των μειονεκτημάτων της, και με ιεράρχηση των αναγκών και προτεραιοτήτων της. Καλείται να προσδιορίσει τις κατάλληλες στρατηγικές που θα διαμορφώσουν τις πόλεις βιώσιμες και έξυπνες, με οικειοποίηση των όρων αυτών, με τρόπο που θα αποδίδουν το περιεχόμενο που οι ίδιοι οι άνθρωποι επιθυμούν.
Η πόλη της Καλαμάτας κατά την μετάβαση της από το τοπικό στο παγκόσμιο οφείλει και μπορεί, αξιοποιώντας τα εργαλεία της διαχείρισης των χρήσεων γης, της αστικής ανάπτυξης, των μεταφορών, της βιώσιμης κινητικότητας και μέσα από ουσιαστικές, ευρείες συμμετοχικές διαδικασίες και πρακτικές, χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις, να υιοθετήσει το μείγμα πολιτικών που η ίδια θα ιεραρχήσει και θα επιλέξει, για μια πόλη βιώσιμη και έξυπνη και να εγγυηθεί την μετάβαση στην κλιματική ουδετερότητα με όρους κλιματικής δικαιοσύνης και χωροκοινωνικής συνοχής.